Drogi  potomku  rodu Chałupów

Cz.I

Ośmielam  się  skierować poniższy  list (opis)  do  naszej  rodzinnej  kroniki  jako  przedstawicielka  rodu  Chałupów,  córka  Henryka Chałupy syna  Ferdynanda.
Z wypisu  biograficznego" Edwarda  Chałupy  wiemy,  że ród  Chałupów osiedlił  się  we  wsi  Nowosielica  na  początku  XIX w. i  zamieszkiwał  w  niej  do  końca II wojny  światowej.
Wydarzenia  wojenne  i  zbrodnicza  działalność  banderowców  UPA  jesienią  1944 r.  ostatecznie  zadecydowały  o  dalszych  losach  Chałupów  i  ich  potomków. Ci,  którym udało  się  przeżyć,  musieli  opuścić  swoją  ojczyznę i  przenieść   się  na  tereny  Polski  powojennej  pozostawiając  w  nowosielickiej  ziemi  prochy swoich  bliskich  oraz miejsca   uświęcone  ich   pracą  i  męczeństwem.
Nowosielica to  bardzo  malownicza   wieś  leżąca  u  podnóza  Karpat   Wschodnich  nad   rzeką   Rybnicą.

Tam  ,,pod  górą"  mieszkał  mój  dziadek  Ferdynand (1884-1944),  który  był  najstarszym  synem   Zuzanny  i  Ferdynanda  potomka   Józefa  Chałupy. Tam  do  dziś  drzemie  sad,  który  posadził  Ferdynand  Chałupa.

Użyźniał  go  dobrocią swego  serca, oczy  cieszył  obitym  jego  kwiatem ,  zbierał   owoce  i  miód,  który  mu   wdzięczne  pszczoły  do  pasieki   przyniosły i  w  zakątkach  plastrów  ukryły.

Darami  sadu  i  pasieki  dzielił  się  z  sąsiadem (ojcem  Wasyla).
Cieszył  się  zaufaniem  i  szacunkiem,  jako  ciesla  budował   domy  w  stylu  huculskim (z  przeszklonymi  gankami),  piastował  urząd  wójta  gminy  przed II  wojną  światową.
Żona  Ferdynanda   Anna z d. Ginalska (1886-1944) oprócz  gospodarstwa  domowego  zajmowała  się  tkaniem   pięknych  kilimów  i  była  matką  czwórki dzieci:  Izydora, Janiny,  Henryka  i  Marii.
Na  posesji  Ferdynanda  i  Anny   Chałupów  znajduje  się    źródło  wody  czystej,  z  którego  dziadek  Ferdynand  i   jego   rodzina  czerpali   wodę  na  zaspokojenie potrzeb  codziennego  życia  i  dla   ochłody  w  upalne  dni.

Do  dzisiaj  ten  życiodajny strumień  zapewnia  temu  miejscu  specyficzny   urok.
Wiosną  2009r.  kaczeńce  skąpane   wodą  ze  strumienia  rozkwitły w  pełnej  krasie.