Jeśli często widujemy nasze babcie bądź dziadków, możemy doskonale opisać ich wygląd. Ot, pani, pan po 80-tce, siwe włosy, zmarszczki na twarzy. Tym bardziej jesteśmy więc zaskoczeni, jeśli uda nam się na starej fotografii dostrzec ich, gdy mieli kilkanaście lat. Wydaje się nam nieprawdopodobne, że w ogóle byli kiedyś młodzi. Byli. Tak jak my mieli swoje plany i marzenia. Wybuch II wojny światowej unicestwił je i zmusił młodych ludzi do podejmowania decyzji ponad swój wiek. Zmusił do heroicznych czynów i walki o własne życie. Wspomnijmy ich młodość sprzed 1 września 1939 roku.
Stowarzyszenie Młodzieży Katolickiej w Pasiekach Zubrzyckich było organizacją prowadzącą działalność religijną, kulturalno-oświatową, społeczno-patriotyczną.
[Młodzież z Pasiek Zubrzyckich w 1938 roku. Zdjęcie ze zbiorów Stanisława Ferenza]
Tak oto zamieszczone powyżej zdjęcie opisuje ciocia Stanisława Ferenza, pani Helena Najda z domu Ginalska:
Zdjęcie było zrobione przed kościołem parafialnym w Sichowie w lecie w 1938r. Na zdjęciu są członkowie Stowarzyszenia Młodzieży Katolickiej z Pasiek Zubrzyckich. Proboszczem był w tamtym czasie ks.Telesfor Gabriel. Osobą, która prowadziła różne zajęcia z członkami Stowarzyszenia była córka naczelnika kolei w Sichowie [jedyne nazwisko, którego ciocia nie pamięta]. Teraz postaram się wymienić nazwiska osób począwszy od dołu z lewej strony: Maria Jagniątkowska, Magdalena Czuczwara, Bronisława Bechtloft,Emilia Ferenz [córka Walentego], Katarzyna Krauze, Weronika Południak, Wiktoria Loster, Kazimiera Szynal, Jadwiga Rosińska, Stanisław Ferenz, Jan Tybiński, Stefania Południak, Jan Łężny, Maria Czuczwara, Prowadząca zajęcia, Maria Ferenz, ks.Telesfor Gabriel, Jadwiga Pierzchawka, Jadwiga Ferenz, Emilia Janczura, Zofia Pierzchawka, Bronisława Kulczycka, Stanisław Ginalski, Zofia Łężna, Zofia Jagniątkowska, Bronisława Tybińska, Zofia Janczura, Jadwiga Łażniowska, Helena Ginalska, Władysław Łężny, Józefa Janczura, Stanisław Łażniowski, Zuzanna Wolińska, Józef Tybiński, Stanisława Łuczek, Stanisław Krauze.
Mieli swoje marzenia, plany życiowe, które w 1939r zastały w brutalny sposób zburzone przez okupanta niemieckiego, sowieckiego i bandyrowców UPA. Ginęli na froncie, w lesie w partyzantce, miejscu zamieszkania. Wywożeni do obozów przez oprawców hitlerowskich i stalinowskich. Tracili to, co najcenniejsze, najbliższych z rodziny, dorobek swojego całego życia. Ci, którzy przeżyli, w 1946 roku zostali wysiedleni z Pasiek Zubrzyckich kilkoma transportami w różne zakątki Polski, by zniszczyć więzi wspólnotowe, aby porozdzielać Rodziny.
Spróbujmy na nowo stworzyć wspólnotę kresową Pasieczan.
Opracował Stanisław Ferenz
