Ogromnym przeżyciem dla mnie było to, że mogłam po raz pierwszy zapalić znicz na tym miejscu, jednocześnie miejscu zagłady rodziców i rodzeństwa mojego Taty tym bardziej, że stało się to dopiero po 65 latach od Ich męczeńskiej śmierci.

Nie byłoby to możliwe bez pomocy sędziwych już przyjaciół i kolegów naszych krewnych,

świadków ich życia i śmierci. Wspomnieniami i wspólną modlitwą uczciliśmy pamięć naszych bliskich.

Bóg zapłać im za okazane serce i modlitwę.

Dzięki pomocy ludzi dobrej woli z Nowosielicy dotarliśmy także do miejsca, gdzie znajdował się przedwojenny urząd gromadzki, w którym banderowcy upa żywcem spalili naszych krewnych i innych Polaków mieszkającyh w Nowosielicy i Dżurowie.

Odwiedziliśmy cmentarz polski, na którym zachowały się nagrobki naszych przodków.

Gościliśmy w domu naszego stryja Ferdynanda i jego brata Augustyna Chałupa. Odpoczywaliśmy na posesji Edwarda Chałupy, Ojca Jadwigi, dziadka Jolanty i jej mamy Heleny.

We wszystkich tych miejscach mieliśmy możliwość wyrażenia wdzięczności Opatrzności Bożej za dar życia przekazany nam przez naszych rodziców. Tak się składa, że każda z nas poprzez jednego z rodziców związana jest z nowosielicką ziemią.

Spotkaliśmy się z ogromną gościnnością miejscowej ludności, zapraszano nas serdecznie, wszędzie częstowano świątecznymi potrawami, nalewkami i obdarowywano podarunkami związanymi z bogatą tradycją świąt wielkanocnych i regionu huculskiego. Czuliśmy się jak oczekiwani goście.

Dziękuję Opatrzności Bożej, że pozwoliła nam stanąć na nowosielickiej Ziemi , aby powstał niezwykły pomost pomiędzy domami naszych ojców: Henryka, Edwarda i matki Heleny i naszymi, które stworzylismy dla wlasnych dzieci.

To niezwykłe a zarazem naturalne połączenie miejsc pozostawia głęboki ślad w życiu człowieka i pozwoliło każdemu z nas zrozumieć sens podjętego trudu podróży.