W dalszym ciągu piąty syn Ferdynanda i Zuzanny z domu Stark, Chałupa Wincenty, urodzony 20 października 1882 r. w Nowosielicy powiat Śniatyń, po skończeniu szkoły podstawowej, po pewnym czasie zaczął pracować w kopalni jako wozaczek taczką, następnie jako wozak i w końcu jako górnik, w wieku poborowym wzięty do wojska austriackiego i wywieziony wraz z bratem Janem do służby, pod granicę włoską, do Gorycji, gdzie też ich zastała wojna 1914 r. po odbyciu kompanii wojennej i upadku Austrii wstąpił do polskiej żandarmerii polowej, po wojnie zwolniony z wojska, po niejakim czasie wstąpił do Policji Państwowej w Stanisławowie, po roku czasu zwolnił się Pol. Państw. i wyjechał do kopalni soli potasowych w Kałuszu, w międzyczasie ożenił się z Jadwigą Wiorowską, córką Franciszka i Rozalii z Chałupów, dorabiając się pięknego nowego domu, w 1939 r. na skutek inwazji rosyjskiej na Polskę, młodszy syn, Tadeusz, znalazł się w Wojsku Polskim, obecnie major W.P., żonaty i dzieciaty, a starszy syn, Adolf, aresztowany za posiadanie broni, w samoobronie, przeciw bandytom i rezunom ukraińskim, wywieziony do ZSRR. Wincenty zmuszony na skutek różnych okoliczności musiał opuścić swoją siedzibę i Kałusz, wyjechał do Polski, przy tym usilnie starając się o powrót syna z ZSRR do Polski, co też w końcu zostało załatwione przychylnie. Adolf, żonaty z Rosjanką, wrócił do Polski, przyjmując pracę w Ząbkowicach (Szklary) w fabryce szkła i tam przy pracy zmarł, pozostawiając żonę i dwóch dorodnych synów, i na tym kończę krótki życiorys Wincentego.